Begeleiding en behandeling van schisispatiënten vinden plaats in schisisteams. Een schisisteam bestaat uit verschillende zorgprofessionals. Deze teams zijn vaak verbonden aan een academisch ziekenhuis of een groot regionaal ziekenhuis. Elk team heeft een eigen behandelprotocol. 

De ouders zijn het liefst bij de behandeling aanwezig, omdat het het belangrijk is om ook thuis te oefenen zodat de behandeling kan slagen (Baart, 2009). 

Soorten behandelingen:

Er zijn verschillende soorten behandelingen voor kinderen met een schisis: de chirurgische, de prothetische en de logopedische behandeling. Wanneer er sprake is van een structureel of anatomisch probleem, zal er eerst gekeken worden naar een chirurgische of prothetische behandeling (Kuehn & Moller, 2000). Voor meer informatie over deze 2 soorten behandelingen zie: schisisnederland.nl. Hier wordt verder ingegaan op de logopedische behandeling. 

Logopedische behandeling

Er wordt voor een logopedische behandeling gekozen wanneer de spraak anatomisch zou moeten lukken, maar een kind dit lastig vindt of anders doet (ASHA, 2020). Kinderen proberen hun spraakproblemen soms zelf op te lossen. Ze gebruiken dan andere klanken in de spraak dan de moeilijkere klanken, wat we compenseren noemen. Door spieren in het gezicht anders aan te spannen kunnen kinderen grimassen vertonen, waarmee ze proberen de lucht die via de neus ontsnapt tegen te houden (Amsterdam UMC, 2020). Om deze stoornissen tegen te gaan wordt de logopedist ingezet. 

Behandeling bij articulatiestoornissen

Bij een stoornis in de articulatie is het belangrijk dat het kind zich bewust wordt van zijn spraak. Zo leert het kind het verschil te herkennen tussen een goede en een foute articulatie. Dit kan de logopedist aan het kind laten zien door middel van feedback. Feedback gebeurt op verschillende manieren: zien, voelen en/of luisteren. Een voorbeeld hiervan is: 

2 therapie voorbeelden

De therapie Van Riper:

Voor het aanleren van een klank en het juist articuleren ervan bestaan verschillende therapieën. Een therapie hiervoor is de therapie Van Riper (Günther en Kessels-de Beer, 2005; Kuehn & Moller, 2000). Dit gebeurt in de volgende volgorde:

1. Het herkennen van een klank
2. Het vergelijken van een goed uitgesproken klank met de eigen uitspraak
3. De uitspraak wijzigen en verbeteren
4. Het toepassen van een goed uitgesproken klank

Metaphon:

Wanneer een kind een klank goed kan maken, maar moeite heeft met het gebruik ervan, bestaan er ook therapieën. Een therapie hiervan is de Metaphon (Bron et al., 2013). Deze therapie bestaat uit verschillende fasen:

1. Het kind wordt zich bewust van klankeigenschappen en de onderlinge relaties daartussen
2. De opgedane kennis leert het kind toepassen in de communicatieve setting

Behandeling bij resonantiestoornissen of stoornissen in de luchtstroom

Bij een stoornis in de luchtstroom of in de resonantie is het belangrijk dat het kind zich bewust wordt van de gebeurtenis. Dit doet de logopedist aan de hand van feedback aan het kind door: te laten zien, voelen en/of luisteren wat er precies gebeurt. Het is belangrijk dat het kind eerst weet wat er gebeurt om het vervolgens op een goede manier te oefenen en aan te passen. Er zijn verschillende manieren om dit te doen. Om een voorbeeld te geven zijn er een paar uitgelegd:

Afbeelding 13: Luisterbuisje. (Kummer, 2021)